W podwyższonej temperaturze (40(H650°C) i pod wpływem istniejących naprężeń wywołanych ciśnieniem w naczyniach energetycznych stale te powinny zachować stosunkowo wysoką granicę plastyczności i odporność na pełzanie (powolne i ciągłe odkształcanie się plastyczne) oraz na zmęczenie cieplne. Wymaga się od nich również podwyższonej odporności na utlenianie, korozję oraz zmiany struktury w spoinie i SWC w atmosferze spalin lub pary. Stale niestopowe w atmosferach utleniających do ok. 400°C mają dostateczną odporność. Im wyższa jest temperatura, w której będą pracowały urządzenia, tym więcej pierwiastków stopowych powinna zawierać stal użyta do ich budowy. Jednak ilość musi być ograniczona, ponieważ każdy z pierwiastków (C, Cr, Mo, V) pogarsza spawalność stali. Przy zawartości ok. 1% chromu odporność ta pozostaje bez zmian w temperaturze do ok. 560°C, a przy ok. 2% Cr – do 580°C. Zawartość pierwiastków w klasycznych energetycznych stalach spawalnych wynosi w przybliżeniu: 0,2% C, 0,8% Mn, 0,45% Si, 2% Cr, 1% Mo, 0,35% V i 0,3% Cu. Do pracy w temperaturze ok. 600°C odpowiednie są stale martenzytyczno-ferrytyczne zawierające powyżej 9% Cr i dodatki Mo, V, W, Ni, natomiast w zakresie 650V700°C i powyżej stosuje się stale typu 16% Cr–13% Ni, zawierające ponadto Mo, Nb i W.
